Two years now that I am writting this blog I ' ve never mentioned Oscars. It seems so pointless to me. I dont usually agree with who wins the award of best film or script or best actor. People who read this blog have probably understood that i have my own criteria and that I am not so pro for Hollywood. Don't take me wrong. Hollywood can do a film technically perfect, but that doesnt necessarily mean that it will also be interesting. Moreover I think that the Academy is all about Hollywood. Rarely a minor film reaches the nominations and the awards. To make things worse even through the Hollywood film that will get there the Academy usually awards the more conservative ones. Under these circumstances Oscars have become a mere curiosity for me. They dont even function as the starting point of a discussion any more. All my friends that are into films agree with me on this point and if everybody agrees where is the fun to the argument? As a result I am not bothered even to find out the results. Usually my frind John who is more into gossiping informs me a few days later on. When I get a sunday newspaper and there is womans' magazine along with it I get to admire the gowns of the celebrities. In the end that is what the Oscar celebration is for me a glamorous fashion show.
For those that still want to know the results of the Oscar awards here is the link in the imdb:http://www.imdb.com/features/rto/2008/oscars
the official site is : http://www.oscar.com/ And for those who wish to see the fashion side of it the official site of oscars has covered that aspect too. http://oscar.com/redcarpet/ Enjoy!
For those that still want to know the results of the Oscar awards here is the link in the imdb:http://www.imdb.com/features/rto/2008/oscars
the official site is : http://www.oscar.com/ And for those who wish to see the fashion side of it the official site of oscars has covered that aspect too. http://oscar.com/redcarpet/ Enjoy!
6 comments:
"Καμιά πετρίδα για τους μελλοθάνατους".
Αυτή η ταινία ,διάβασα στην εφημερίδα,ότι βραβεύτηκε,μαζί με τους δημιουργούς της ,Αφοι Κοέν,που και αυτοί βραβεύτηκαν για τη σκηνοθεσία.
Δεν έχεις άδικο να αδιαφορείς για το θεσμό.
Από την άλλη χιλιάδες διπλανοί μας και πιστεύουν και παρασύρονται από τα αποτελέσματα.
Το βέβαιο είναι πως, όλος όλος ο πλανήτης έχει κυριευτεί από τον Αμερικάνικο κινηματογράφο.
Εσύ θα ξέρεις καλύτερα το γιατί.
Τέχνη για τους λίγους ή τέχνη για τους πολλούς?
Αυτό το ερώτημα βασανίζει πολύ κόσμο,αναμεσά τους και εγώ.
Πιστεύεις ότι και ο θεσμός των Nobel λειτουργεί με τις ίδιες συνθήκες?
ΥΓ.Χθές έπρεπε να είχε καταχωρηθεί το σχόλιό μου.Δεν ξέρω γιατί δεν το δέχτηκε το blog σου.
Α τώρα μάλιστα κάθε πρόταση του σχολίου σου χωράει πολλήηηηηη συζήτηση. Το γιατί το Hollywood κυριαρχεί σήμερα στον κινηματογράφο είναι πολυδιάστατο. Έχει σχέση άμεση με την πολιτική, τη γλώσσα, την οικονομία και προπάντων την φιλοσοφία. Υπόσχομαι να γράψω ένα άρθρο επι του θέματος σύντομα.
Όσο για το εάν η τέχνη είναι για τους λίγους ή τους πολλούς θα σου πω το εξής; Εάν και είμαι βαθιά δημοκρατική στις πεποιθήσεις μου στο θέμα αυτό είμαι υπέρ του εκλεκτισμού. Με λίγα λόγια πολύ θα ήθελα η υψηλή τέχνη να είναι για όλους αλλά στην πραγματικότητα είναι για λίγους. Η κατανόηση της τέχνης συνήθως απαιτεί εκπαίδευση και παιδεία. Όσο κάποιος είναι πιο απομακρυσμένος από την εξέλιξη μιας τέχνης π.χ. μουσικής τόσο λιγότερο ευχαριστιέται κλασσική μουσική. Ας το παραδεχτούμε πόσος κόσμος ακούει στο σπίτι του κλασσική μουσική και δεν βαριέται. Εγώ το ομολογώ δεν επιλέγω να ακούσω κλασσική μουσική γιατί επειδή δεν έχω την ανάλογη παιδεία δεν μπορώ να την απολαύσω. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενώ αυτό είναι αποδεκτό για τη μουσική δεν εξίσου αποδεκτό για τη ζωγραφική ή τον κινηματογράφο. Υπάρχουν έργα τέχνης τα οποία λειτουργούν άμεσα ακόμα και για όλους. Δεν πιστεύω δηλαδή ότι η υψηλή τέχνη πρέπει απαραίτητα να είναι ακατανόητη για να είναι υψηλή. Απλά όσο πιο περίπλοκο το νόημα ενός έργου και όσο πιο απομακρυσμένο από τον εύκολο και φυσικό τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα ο άνθρωπος τόσο πιο δυσνόητο γίνεται. Σε αυτές τις περιπτώσεις το έργο δεν θα έπρεπε να "ρίξει τα στάνταρ του" για να γίνει κατανοητό. Ένας βασικός στόχος της τέχνης θα έπρεπε να είναι η παιδεία, η καλλιέργεια του ανθρώπου, θα έπρεπε να τον οδηγεί πέρα από τα όρια του.
Το θέμα αυτό το είχαμε συζητήσει ιδιαίτερα στη σχολή μου (αρχαιολογία\ ιστορία τέχνης) και εκεί ένας καθηγητής μου ο κ. Φαράκλας είχε φέρει ένα εξαίρετο κινηματογραφικό παράδειγμα: Το γεύμα της Μπαμπετ. Στην προκείμενη ταινία μια μεγάλη σεφ μαγειρεύει ένα εξαιρετικά περίπλοκο και εκλεπτυσμένο γεύμα για τους αμόρφωτους και ελαφρώς άξεστους ανθρώπους ενός χωριού που σε όλη την ζωή τους καταναλώνουν μόνο παστά ψάρια. Στο έργο οι χωριανοί μέσω της καθοδήγησης ενός ευγενούς και καλλιεργημένου άνδρα αν και αρχικά σιχαίνονταν να δοκιμάσουν φτάνουν τελικά να εκτιμήσουν το γεύμα αυτό. Ο κ.Φαράκλας έλεγε λοιπόν ότι δεδομένου ότι η μαγειρική είναι μια μορφή τέχνης έστω και εάν είναι η πιο "φτωχή" θεωρεί αυτό το έργο υπερβολικά αισιόδοξο. Κατά την άποψη του όταν σε όλη σου την ζωή τρως παστό ψάρι είναι αδύνατο να σου αρέσει με την πρώτη η χελωνόσουπα και τα πιτσούνια σφολιάτα ακόμα και εαν κάποιος σου λέει οτι κανονικά θα πρέπει να σου αρέσουν επειδή είναι πολύ καλής ποιότητας. Τείνω λοιπόν να συμφωνήσω μαζί του.
Πρέπει όμως να πω ότι το ερώτημα στην ουσία είναι φιλοσοφικό και ότι όπως συμβαίνει συνήθως σε φιλοσοφικά ερωτήματα και οι δύο πλευρές έχουν ισχυρά και πειστικά επιχειρήματα. Στο τέλος, απλά διαλέγεις την πλευρά που σου ταιριάζει, την πιστεύεις και την υποστηρίζεις αλλά δεν μπορείς να καταρρίψεις πλήρως την αντίθετη άποψη.
Όσο για τα Nompel ότι και να πω θα είναι ψέμα γιατί δεν έχω ασχοληθεί με τον θεσμό. Είμαι όμως σίγουρη ότι και εκεί τα αίτια των επιλογών θα είναι σαφώς αναμειγμένα με πολιτική και οικονομία.
Ελπίζω να σε κάλυψα :-)
Υ.Γ. Να είσαι καλά για την αφορμή ....Πολύ το ευχαριστήθηκα. Άνοιξα σήμερα το πρωί το pc να δουλέψω και δεν είχα κουράγιο. Τώρα «ξύπνησα» οπότε θα μπορέσω να επιστρέψω δριμύτερη στις δουλειές μου.
Με κάλυψες.
Την ταινία που αναφέρεις σαν παράδειγμα από σύμπτωση την είχα δει ( tv ) πριν από χρόνια.
Αν εσύ ήσουν η "Κυρία πέτρα" και εγώ ο " Κύριος λίθος" μέσα στην σπηλιά με τις βροχογραφίες,θα ανταλλάσσαμαι κρίσεις για αυτά που είναι ζωγραφισμένα πάνω στους βράχους?
Τώρα φοβάμαι πως κάνω κατάχρηση του,αν έχεις, ελεύθερου χρόνου σου.
Ο κ. Gombrich στο Χρονικό της Τέχνης (φοβερό βιβλίο, το συστήνω ανεπιφύλακτα εαν σε ενδιαφέρει να διαβάσεις ιστορία τέχνης) υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι άρχισαν να αντιλαμβάνονται την τέχνη όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς σήμερα, τον 18ο αιώνα. Ο διαφωτισμός, η ανάπτυξη της επιστήμης και η πίστη στη λογική οδήγησαν τους ανθρώπους στη συνειδητοποίηση ότι υπάρχουν διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα στην τέχνη και κατά συνέπεια σε συζητήσεις περί αισθητικής. Ο ίδιος κύριος υποστηρίζει ότι η τέχνη σε πρώιμες κοινωνίες δεν έχει αισθητική αλλά κυρίως πρακτική αξία. Στα σπήλαια ζωγραφίζαν όχι για διακόσμηση αλλά για να εκπαιδεύσουν τους νέους κυνηγούς που θα χτυπήσουν ένα ζώο αισθητά μεγαλύτερο τους σε όγκο ώστε το χτύπημα να είναι αποτελεσματικό και θανατηφόρο. Η τέχνη επιπλέον είχε μαγική αξία. Ζωγραφίζοντασ κοπάδια ζώων προσαθούσαν να ελένξουν ότι τα κοπάδια θα περάσουν κοντά από τη σπηλιά τους για να εξασφαλίσουν την τροφή τους.
Τίποτα όμως δεν λειτουργεί με απόλυτες τομές. Στην αρχαιότητα υπάρχουν κείμενα συγγραφέων (Πλίνιος κ.α.) τα οποία περιγράφουν γλυπτά και σχολιάζουν την αισθητική τους. Η Αθηνά του Φειδία δεν έχει σωθεί αλλά νομίζουμε ότι αναγνωρίζουμε το άγαλμα σε αντιγραφές του επειδή υπάρχουν τέτοιες περιγραφές. Στη Βυζαντική εποχή η στην αρχαία Αίγυπτο όπου ο καλλιτέχνης δεν θεωρούταν ότι δημιουργούσε αλλά ότι απλά κατέγραφε υποθέτω ότι θα ήταν δύσκολο να υπάρχει συζήτηση περί τέχνης και αισθητικής.
Συμπερασματικά, λοιπόν, θα έλεγα ότι εξαρτάται από τη μορφή της κάθε κοινωνίας για το εαν η τέχνη αναγνωρίζεται ως τέχνη και για το εαν μπορεί να υπάρχει η σχετική συζήτηση. Χρησιμοποιούμε τον 18ο αιώνα σαν μια διαχωριστική γραμμή γιατί οι ιδέες που διαμορφώθηκαν τότε για την τέχνη είναι σε μεγάλο βαθμό όμοιες με τις σημερινές. 3 αιώνες μετά οι σύγχρονοι καλλιτέχνες με την μοντέρνα και μεταμοντέρνα τέχνη επιχειρούν να καταρρίψουν αυτές τις ιδέες αλλά οι θεατές αντιστέκονται σθεναρά.
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που μου αφιέρωσες λέγοντάς μου όλα αυτά.
Τον έχω διαβάσει( ερασιτεχνικά ) τον Gombrich καθώς και τον Πλίνιο.
Από τον πρώτο κράτησα το : Δεν υπάρχει τέχνη αλλά καλλιτέχνες και από τον δεύτερο : Είναι πολύ σημαντικό να ρωτάει κάποιος για το πως έμοιαζε ο τάδε ( εννοεί την απάντηση που δίνουν τα πορτρέτα σε αυτό το ερώτημα )
Ναι, με ενδιαφέρει η Ιστορία Τέχνης.
Αυτή ήταν η κύρια αιτία που σε επισκέφτηκα.
Εσύ ξέρεις και τα ταξινομείς.
Εγώ τα έχω στο μυαλό μου αταξινόμητα.
Αν δε προσθέσω και τα σημερινά,τότε, μάλλον θα πρέπει να γυρίσω στην ασφάλεια της "σπηλιάς" μου.
Και ας κατηγορηθώ ότι δεν κατέχω από ιστορία τέχνης.
Εχμ συγχαρητήρια κατ' αρχήν για την άκρως κατατοπιστική blogoselida σου. Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι συγκεκριμένο για μία κινηματογραφική "σχολή" επειδή αφορά την πτυχιακή μου..δεν έχω διακρίνει κάπου το email σου οπότε σου γράφω το δικό μου --->
newsb0x@hotmail.com
Θενκς in advance
Post a Comment