Η υπόθεση
Ένας διαφημιστής ο Cary Grant πέφτει θύμα απαγωγής από το σαλόνι ενός ξενοδοχείου. Οι άνθρωποι που
τον απαγάγουν πιστεύουν ότι είναι Αμερικάνος κατάσκοπος που τους παρακολουθεί.
Του ζητούν να συνεργαστεί μαζί τους διαφορετικά θα τον σκοτώσουν. Εκείνος
προσπαθεί να εξηγήσει ότι έχει γίνει κάποια παρεξήγηση και ότι δεν είναι ο
άνθρωπος που αναζητούν αλλά δεν μπορεί να τους πείσει. Η συμμορία τον μεθάει
και τον βάζει στη θέση του οδηγού σε ένα αυτοκίνητο προσπαθώντας να κάνει τη
δολοφονία του να μοιάζει με ατύχημα. Ο Cary Grant όμως διαφεύγει και συλλαμβάνεται από την αστυνομία για επικίνδυνη οδήγηση.
Όταν ο ήρωας επιχειρεί να εξηγήσει τι έχει συμβεί κανείς δεν τον πιστεύει.
Προσπαθεί λοιπόν να διερευνήσει μόνος του την υπόθεση αλλά μπλέκει σε
μεγαλύτερους μπελάδες καθώς δολοφονείται μπροστά του ένας μάρτυρας της υπόθεσής
και όλοι πιστεύουν ότι αυτός έκανε το φόνο. Ενώ η αστυνομία τον καταδιώκει
εκείνος ακολουθεί τα ίχνη της υπόθεσης. Μία όμορφη ξανθιά γυναίκα τον
προστατεύει από την αστυνομία αλλά αποδεικνύεται ότι συνεργάζεται με την συμμορία.
Τελικά τον προσεγγίζει η πραγματική ομάδα κατασκόπων και του ζητά να παίξει το
ρόλο του κατάσκοπου ώστε η κοπέλα που είναι η πραγματική κατάσκοπος και
βρίσκεται με τη συμμορία να μην αποκαλυφθεί. Εκείνος δέχεται το ρόλο γιατί την
έχει ερωτευτεί και θέλει να την προστατέψει. Στην πορεία όμως μαθαίνει ότι η
κατάσκοπος έχει ήδη αποκαλυφθεί και προσπαθεί να τη σώσει. Όλα τελειώνουν καλά
και ο Cary Grant παντρεύεται την νεαρή κατάσκοπο.
Ο τίτλος
Ο ελληνικός τίτλος, Στη σκιά των τεσσάρων
γιγάντων, αναφέρεται στην τελευταία σκηνή του έργου, στο κυνηγητό που
πραγματοποιείται πάνω στο μνημείο των τεσσάρων ιστορικών προέδρων της Αμερικής.
Ο αγγλικός όμως τίτλος, North by Northwest = Βόρεια από Βορειοδυτικά, είναι πιο δύσκολο να ερμηνευτεί. Ο τίτλος αυτός
είναι ένα παράλογο και ίσως να εκφράζει τον παραλογισμό του σεναρίου, καθώς ο
ήρωας προσπαθεί να καταλάβει τι του συμβαίνει καταδιώκοντας ένα ανύπαρκτο
πρόσωπο. Σε αυτή την ερμηνεία συντείνει το γεγονός ότι η φράση αυτή ίσως να
προέρχεται από ένα στίχο του Shakespeare που λέει ο Άμλετ: I am but mad
north-north-west , Είμαι τρελός από βόρεια –βορειοδυτικά. Ο τίτλος επίσης,
ίσως να αναφέρεται στο ότι ο ήρωας πρέπει να ταξιδέψει βόρεια αναζητώντας τον
φανταστικό κατάσκοπο με την αεροπορική εταιρεία Βορειοδυτικά.
Το σενάριο, το είδος και οι
χαρακτήρες
Το σενάριο
Αν και η ταινία
αυτή θεωρείται μια από τις καλύτερες του Hitchcock, το σενάριο της δεν έχει τη
συνοχή και τη καλή επεξεργασία που έχουν τα υπόλοιπα καλά έργα του σκηνοθέτη. Η
υπόθεση μοιάζει ελαφρώς ασύνδετη και έχει διάφορα κενά. Οι προσπάθειες της
συμμορίας να σκοτώσει τον ήρωα είναι ιδιαίτερα επισφαλείς και ελάχιστα πιστευτές.
Παρά ταύτα ο θεατής εύκολα παρασύρεται στην ταινία και επιτρέπει τις
ανακρίβειες αυτές χωρίς να ενοχλείται
ιδιαίτερα.
Το είδος
Η ταινία αυτή
έγινε μετά το Δεσμώτη Ιλίγγου και τον Αυτόπτη Μάρτυρα, δύο ταινίες που ήταν
αρκετά σκοτεινές και εσωτερικές. Για να ξεφύγει από το κλίμα αυτό ο Hitchcock
θέλησε να χρησιμοποιήσει ένα σενάριο πιο ανάλαφρο. Στις προηγούμενες ταινίες ο
ήρωας προσπαθεί να πείσει τους γύρω του για κάτι χωρίς ούτε ο ίδιος αλλά ούτε
και οι θεατές να είναι σίγουροι για το εάν έχει δίκιο. Ο ήρωας μοιάζει να
τρελαίνεται και να χάνει τον εαυτό τους στις υποθέσεις του. Εδώ το κλίμα είναι
πολύ πιο διαυγές.
Εάν και το συγκεκριμένο έργο συχνά
χαρακτηρίζεται σαν θρίλερ κατασκοπευτικό (θεωρείται μάλιστα ο εμπνευστής του James Bond) στην πραγματικότητα διαθέτει αρκετά «φαρσικά» στοιχεία που το μετατρέπουν
σε ένα υβρίδιο κωμωδίας με θρίλερ. Το μπέρδεμα του ήρωα με άλλο πρόσωπο ως
αφετηρία μιας σειράς παρεξηγήσεων είναι μια γνωστή σύμβαση των κωμωδιών που
χρησιμεύει ως αφετηρία διάφορων κωμικών συμβάντων. Εδώ, το μπέρδεμα αυτό ξεκινά
αμφιταλαντευόμενο ανάμεσα στο τραγικό με την απειλή του θανάτου από τη συμμορία
αλλά και στο κωμικό με τον ήρωα να επιχειρεί να εξηγήσει την κατάσταση σε ένα
δύσπιστο δικαστή και αστυνομία μπροστά την μάνα του που διαρκώς τον υπονομεύει.
Η αρχική αμφισημία της κατάστασης γέρνει τελικά προς την αγωνία όταν η
δολοφονία του μάρτυρα περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα και τοποθετεί τον ήρωα σε ακόμα μεγαλύτερο
κίνδυνο καθώς η απειλή του θανάτου απόκτα πραγματική υπόσταση αλλά και καθώς η
αστυνομία τον κυνηγά όχι σαν ένα απλό μεθύστακα αλλά σαν δολοφόνο. Ένα ακόμα
κωμικό στοιχείο είναι η σχέση του ήρωα με τη μητέρα του. Αν και μεγάλος σε
ηλικία (τα γκρίζα μαλλιά του Cary Grant ενισχύουν την ειρωνική διάθεση) ο ήρωας έχει
μια υπερβολικά στενή σχέση με την μητέρα του και φαίνεται να στηρίζεται σε
μεγάλο βαθμό στην έγκρισή της. Ταυτόχρονα όμως τη σαρκάζει και την ειρωνεύεται
σαν ένας άτακτος έφηβος. Και η μητέρα του όμως τον αντιμετωπίζει σαν ένα άτακτο
φαντασιόπληκτο παιδί υπονομεύοντας την αξιοπιστία και τη σοβαρότητά του. Η
μεταξύ τους κόντρα εύκολα προκαλεί το γέλιο. Επειδή, λοιπόν, υπάρχουν όλα αυτά
τα κωμικά στοιχεία ο θεατής δεν παίρνει σοβαρά το σενάριο και εύκολα δέχεται
τις υπερβολές και ασάφειες του καθώς αναγνωρίζει ότι βρίσκεται μέσα σε ένα
«φαρσικό σύμπαν».
Ο συνδυασμός του
θρίλερ με την κωμωδία συνοψίζεται στην ατάκα του πράκτορα της CIA όταν οι πράκτορές μαζεύονται για να
σχολιάσουν την επικεφαλίδα της εφημερίδα που παρουσιάζει τον ήρωα ως δολοφόνο. Ενώ
ανακεφαλαιώνει όλα τα βασικά σημεία του πως έχει εξελιχθεί το φιλμ μέχρι τώρα
σχολιάζει ότι όλη η ιστορία είναι λυπηρή, αλλά του ίδιου του έρχεται ταυτόχρονα
να γελάσει.
Οι χαρακτήρες
Ο πιο καλά
αναπτυγμένος χαρακτήρας είναι φυσικά αυτός του ήρωα. Ο χαρακτήρας αυτός
ανταποκρίνεται στα πρότυπα των χαρακτήρων που εμφανίζονται συχνά στα έργα του Hitchcock.
Είναι ο απλός καθημερινός άνθρωπος που όταν το επιβάλλουν οι περιστάσεις
επιστρατεύει όλα τα προτερήματα του ( το θάρρος του, την ευφυΐα του και την
εφευρετικότητα του) για να λειτουργήσει ως ερευνητής και ντεντέκτιβ. Αντίστοιχα
παραδείγματα βρίσκουμε στον φωτογράφο που παρακολουθεί τους γείτονές του (Αυτόπτης
Μάρτυρας) και στην κοπέλα που αναζητεί την αδελφή της και έρχεται αντιμέτωπη με
τον μανιακό δολοφόνο (Ψυχώ). Ο Hitchcock λοιπόν οφείλει να δημιουργήσει ένα χαρακτήρα που να είναι δυνατός έχοντας
όλες τις δυνατότητες να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες αλλά όχι και τόσο ικανό
που να ξεπερνά κατά πολύ τα στάνταρ του απλού ανθρώπου, ώστε ο θεατής να μπορεί
να τον αισθανθεί οικείο και να μπορέσει να ταυτιστεί μαζί του. Τις πτυχές αυτού
δε του χαρακτήρα πρέπει να τις δώσει στον θεατή μέσα σε λίγα λεπτά στην αρχή
του έργου ώστε να προχωρήσει άμεσα στην εξέλιξη της αφήγησης και να κρατήσει το
ενδιαφέρον του θεατή του. Στην πρώτη σκηνή εμφανίζονται σχεδόν όλες οι
ιδιότητες του ήρωα που θα τον βοηθήσουν στην υπόλοιπη του πορεία. Η γοητεία του Cary Grant, η ετοιμότητά του
στα λόγια, ο τρόπος που συμπεριφέρεται και φλερτάρει με τη γραμματέα του η
ικανότητά του να λέει καταφανώς ψέματα με ευκολία και χωρίς τύψεις όταν κλέβει
το ταξί είναι τα στοιχεία πάνω στα οποία θα στηριχτεί αργότερα. Τα ίδια όμως
στοιχεία καθώς και οι δύο αποτυχημένοι γάμοι του και ο χειρισμός της ερωμένης
του μπορούν να τον κάνουν ιδιαίτερα αντιπαθή στο κοινό. Ο ήρωας λοιπόν
χρειάζεται κάποια χαριτωμένη αδυναμία, κάτι που θα είναι άμεσα αναγνωρίσιμο και
σχεδόν στερεοτυπικό. Η αδυναμία αυτή είναι η σχέση του με τη μητέρα του που τον κάνει να μοιάζει με
μαμμόθρεφτο και που ο σκηνοθέτης φροντίσει να παρουσιάσει επίσης γρήγορα στην
αρχή του έργου. Επιπλέον, από τα λόγια των φίλων του στο ξενοδοχείο ο θεατής
αντιλαμβάνεται ότι ανά περιστάσεις ο ήρωας έχει την τάση να πίνει παραπάνω από
ότι πρέπει. Με τον τρόπο αυτό σε λίγα μόνο λεπτά παρουσιάζονται τα ελαττώματα
και οι ικανότητες του ήρωα, στοιχεία που τον κάνουν οικείο στον θεατή αλλά και
θα δικαιολογήσουν την μετέπειτα συμπεριφορά του.
Η ξανθιά γυναίκα
Ένας άλλος
χαρακτήρας που εμφανίζεται συχνά στα έργα του Hitchcock είναι η όμορφη ξανθιά
και συχνά μοιραία γυναίκα, η οποία κρύβει πολύ περισσότερα από ότι φαίνεται
αρχικά. Συχνά ο ήρωας αντιμετωπίζοντας το μυστήριο οφείλει ταυτόχρονα να
εξιχνιάσει το αίνιγμα που κρύβει η γυναίκα αυτή που βρίσκεται απέναντι του. Εδώ
η Eva Marie Saint παίζει τη γυναίκα αμφιβόλου ηθικής, σεξουαλικά αρκετά
επιθετική (είναι ενδιαφέρον πως εδώ οι διάλογοι είναι γεμάτοι σεξουαλικά
υπονοούμενα που αποδεικνύουν τη σχετική χαλάρωση της λογοκρισίας) , η οποία
όμως συγχωρείται για τα παραστρατήματά της λόγω του δύσκολου παρελθόντος της
αλλά και γιατί αποφασίζει να υπηρετήσει ένα υψηλότερο ιδανικό, την πατρίδα της
( ο ίδιος χαρακτήρας εμφανίζεται και στο Notorious από την Ingrid Bergman). Η ηθική δικαίωση και η ανταμοιβή της έρχεται από την αγάπη του ήρωα και
φυσικά από το γάμο του μαζί της.
Οι κακοί
Σε αντίθεση με
άλλες ταινίες του Hitchcock όπου ο «κακός» περιγράφεται σε βάθος και
παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον οι αρνητικοί χαρακτήρες του North by Northwest παραμένουν σκιώδεις και
επιφανειακοί. Ο Βαντάμ ειδικά μοιάζει απλά γοητευτικός με μια λανθάνουσα
αίσθηση απειλής. Τα κίνητρα του όμως και η συμπεριφορά του δεν διευκρινίζονται
ποτέ. Ενδιαφέρον είναι ότι ο κατάσκοπος «Καθηγητής» παρουσιάζεται επίσης σαν
ένας αρνητικός χαρακτήρας αν και υπηρετεί την πατρίδα του, την Αμερική. Επιδεικνύει
ψυχρότητα και κυνισμό όταν μπλέκεται ο αθώος Cary Grant στα κατασκοπευτικά του σχέδια και κινδυνεύει να σκοτωθεί. Ψεύδεται για
να επιτύχει το σκοπό του όταν θέλει να εξασφαλίσει την βοήθεια του Cary Grant και είναι διατεθειμένος να θυσιάσει την ζωή της κοπέλας για να αποσπάσει
τα μυστικά του Βαντάμ. Φαίνεται λοιπόν ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και ο
ψυχρός πόλεμος δεν δικαιολογεί τις στρατηγικές των κρατικών υπαλλήλων.
Mac Guffin - suspense
O Hitchcock
στην εκτεταμένη συνέντευξη του στον Truffaut εξηγεί πως αντιμετωπίζει το σενάριο
και τη δομή των ταινιών του. Λέει ότι κάθε σενάριο διαθέτει ένα Mac Guffin. Η λέξη αυτή στην πραγματικότητα δεν σημαίνει τίποτα είναι ένας όρος που
επινόησε ο ίδιος ο Hitchcock. Αναφέρεται σε κάποιο ισχυρό μοτίβο μέσα στον
σενάριο το οποίο από την πρώτη στιγμή αιχμαλωτίζει την περιέργεια των θεατών
και τους προσελκύει στην ταινία. Τις περισσότερες φορές όμως το μοτίβο αυτό
είναι παραπλανητικό και αργά ή γρήγορα αποδεικνύεται ότι το επίκεντρο της
ταινία στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτό. Έτσι στο Ψυχώ για παράδειγμα η κοπέλα
που εμφανίζεται στην αρχή έχει κλέψει 40.000. Ο θεατής λοιπόν αρχικά πιστεύει
ότι θα παρακολουθήσει μια ταινία όπου το κεντρικό της θέμα θα είναι η κλοπή.
Τελικά η κλοπή αυτή αποδεικνύεται χωρίς σημασία και το θέμα της ταινία είναι η
δολοφονία της κοπέλας από ένα ψυχωτικό δολοφόνο. Στο North by Northwest το μοτίβο του Mac Guffin είναι ο πράκτορα Κόπλαν ο ήρωας και ο
θεατής πιστεύει ότι το μυστήριο θα λυθεί εάν βρεθεί ο μυστηριώδης πράκτορας.
Γρήγορα όμως αποδεικνύεται ότι ο πράκτορας δεν υπήρξε ποτέ αλλά ότι το κεντρικό
θέμα της ταινίας είναι η μεταμόρφωση του ήρωα σε κατάσκοπο και η υιοθέτηση της
ταυτότητας του Κάπλαν.
Στην ίδια
συνέντευξη ο Hitchcock εξηγεί ότι μια καλή ταινία θρίλερ δεν στηρίζεται στο ξάφνιασμα
του θεατή και στη δημιουργία σοκ αλλά στο να διατηρεί την αγωνία του (suspense) και να την κλιμακώνει σταδιακά. Για να
μπορέσει να το κάνει αυτό ο σκηνοθέτης κάποια στιγμή θα πρέπει να αποκαλύψει
στον θεατή περισσότερα στοιχεία από όσα έχει στη διάθεση του ο ήρωας. Με τον
τρόπο αυτό ο θεατής επειδή γνωρίζει τι συμβαίνει αγωνιά για το πώς, πότε θα
ανακαλύψει ο ήρωας την αλήθεια και φυσικά πώς θα την αντιμετωπίσει. Έτσι και
εδώ ενώ το έργο ξεκινά μέσα στη σύγχυση όπου ήρωας και θεατής συμπορεύονται χωρίς
να γνωρίζουν τι συμβαίνει, το συμβούλιο της CIA κάνει μια ανακεφαλαίωση των όσων έχουν συμβεί
μέχρι εκείνη τη στιγμή επιτρέποντας στον θεατή να αφομοιώσει αυτά που πολύ
γρήγορα συνέβησαν στο πρώτο κομμάτι του έργου. Επιπλέον του δίνει σχεδόν όλες
τι πληροφορίες για το τι συμβαίνει. Έτσι διαλευκάνει το μυστήριο του πρώτου μέρους που
ο θεατής δεν ξέρει πως δημιουργείται η παρεξήγηση και ποιοι είναι οι κακοί και
τον κάνει να αρχίσει να αγωνιά για την τύχη του ήρωα που καταδιώκεται από
αστυνομία και πράκτορες και αναζητεί ένα φανταστικό πρόσωπο. Ταυτόχρονα
αντικαθιστά το πρώτο μυστήριο με το δεύτερο: ποια είναι η πραγματική ταυτότητα
του πράκτορα; Με αντίστοιχο τρόπο ο θεατής μαθαίνει πριν από τον ήρωα ότι η
όμορφη γυναίκα του τρένου συνεργάζεται με τους κακούς.
Και δύο σκηνές
Αν και ο ήρωας
αισθάνεται αμήχανα και στριφογυρίζει στη θέση όταν η Εβα τον φλερτάρει λέγοντας
του ότι έχει ωραίο πρόσωπο ξαφνικά βγάζει τα γυαλιά ηλίου του και την κοιτάζει.
Η κίνηση αυτή φανερώνει ότι έχει αρχίσει να αισθάνεται πιο άνετα και έχει
αρχίσει να επικεντρώνει το ενδιαφέρον του επάνω της. Από κει και πέρα η κάμερα
πραγματοποιεί shots –reverse shots που είναι τα πλάνα που χρησιμοποιούνται παραδοσιακά στον κλασικό Hollywood σε σκηνές διαλόγων. Εδώ όμως ο
χώρος μέσα στον οποίο κινείται είναι πολύ κλειστός δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα
οικειότητας και αποκλείοντας τον υπόλοιπο χώρο και κόσμο του εστιατορίου. Οι
γραμμές των βλεμμάτων των δύο ηθοποιών βρίσκονται σε ευθεία γραμμή (αν και η Eva
Marie Saint πιθανότατα είναι κοντύτερη του Cary Grant) τονίζοντας το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο. Η σωματική έλξη
επιδεικνύεται με την προσφορά σπίρτου όπου η Εβα πιάνει το χέρι του ήρωα και
καθυστερεί να το αφήσει με τη δικαιολογία ότι σβήνει το σπίρτο. Η μόνη στιγμή
που το βλέμμα του ενός ηθοποιού δεν συναντιέται με τον άλλο είναι όταν η Έβα
κοιτάζει έξω από το παράθυρο και βλέπει την αστυνομία.
Το περιεχόμενο
Σε ένα πρώτο
επίπεδο το σενάριο διηγείται μια κατασκοπευτική ιστορία. Σε ένα δεύτερο, όμως,
ο θεατής παρατηρεί την πορεία ενός μεσήλικα επιφανειακού εγωπαθή άνδρα που δεν
μπορεί να αγαπήσει, να αναλάβει ουσιαστικές ευθύνες και να αγαπήσει προς την
ωρίμανση. Σε ένα συμβολικό λοιπόν επίπεδο το κυνήγι των απαντήσεων, τα εμπόδια
που πρέπει να ξεπεράσει ο ήρωας και η νέα ταυτότητα που υιοθετεί ως πράκτορας
Κάπλαν είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη διαδικασία ωρίμανσης και
θεμελίωσης της ατομικής ταυτότητας του κάθε ανθρώπου.
Από την αρχή του
έργου ο ήρωας μοιάζει ανίκανος να έχει οποιαδήποτε ουσιαστική σχέση με κάποια
γυναίκα εκτός από την μητέρα του. Ενδεικτική είναι η σχέση του με την πρώην
γυναίκα που τις στέλνει σοκολάτες. Η αφιέρωση του είναι γοητευτική αλλά και
άνευ ουσιαστικού νοήματος. Ο ίδιος λέει ότι ανήκει στο χώρο της διαφήμισης όπου
η υπερβολή (και το ψέμα) είναι αποδεκτά. Η σχέση του με τη μητέρα του είναι
επίσης στοιχείο της ανωριμότητάς του. Όταν αρχίσει η περιπέτειά του οι γύρω
του, του προσδίδουν μια ταυτότητα που είναι ψευδής. Εκείνος λοιπόν διαρκώς την
αρνείται σταδιακά όμως υποκύπτει σε αυτή την ταυτότητα. Στο ξενοδοχείο για
παράδειγμα μπαίνει στο δωμάτιο του κ. Κόπλαν και όταν η καθαρίστρια τον περνάει
για τον κ. Κόπλαν αυτός για πρώτη φορά δεν το αρνείται. Σταδιακά αναλαμβάνει το
ρόλο. Έτσι όταν ο υπάλληλος του φέρνει το κουστούμι, το δέχεται και του δίνει
φιλοδώρημα. Όταν πηγαίνει να συναντήσει τον κ. Τουνσεντ δίνει στη ρεσεψιόν το
όνομα Κόπλαν. Δέχεται τέλος να παίξει τον ρόλο αυτό όταν του το ζητάει ο καθηγητής
για να προστατέψει την Εύα. Η αποδοχή της νέας ταυτότητας στην ουσία και
καθόλου τυχαία συμπίπτει με την ωρίμανσή του ήρωα. Η νέο αποκτηθείσα ωριμότητα
αποδεικνύεται καθώς ο ήρωας δέχεται την ευθύνη των πράξεων του καθώς
παραδέχεται πως με τις πράξεις του έθεσε σε κίνδυνο την Εύα. Αποφασίζει
συνεπώς, σε αντίθεση με τον προηγούμενο εγωισμό του, να διακινδυνέψει για την
βοηθήσει. Καθώς παίρνει τις αποφάσεις αυτές συνειδητοποιεί ταυτόχρονα ότι είναι
ερωτευμένος μαζί της και ότι
συναισθηματικά είναι για πρώτη φορά ουσιαστικά δεσμευμένος. Η αποκάλυψη αυτή
φωτίζει το πρόσωπο του… κυριολεκτικά το φώς από το αεροπλάνο που ετοιμάζεται
για πτήση δίνει φως στα χαρακτηριστικά του προσώπου του που φανερώνουν την
έντονη σκέψη του.
Από κει και πέρα
(ως ώριμος άνδρας) δρα σύμφωνα με την νέα ταυτότητα και το νέο ρόλο του και
βοηθά την Εύα συμπράττοντας στο παιχνίδι της κατασκοπείας. Τελικά αφού έχει
ξεφορτωθεί από νωρίς τη σύνδεσή του με τη
μητέρα του αποκηρύττει και την πατρική εξουσία που εκφράζεται από τον
«Καθηγητή» αυτονομείται, παίρνει τις δικές του αποφάσεις και διεκδικεί και
τελικά σώζει την Εύα. Η ωρίμανση του και η ενηλικίωση του αποδεικνύεται από την
ενεργό δράση του όπου αναλαμβάνει τον ρόλο του προστάτη άνδρα (σε αντίθεση με
το υπόλοιπο έργο που βρισκόταν είτε από την προστασία της μητέρας του είτε υπό
την βοήθεια της Εύας) και ζητά από την Εύα να τον παντρευτεί. Το τελευταίο
πλάνο του τρένου που εισχωρεί στο τούνελ αποτελεί το οπτικό σεξουαλικό
υπονοούμενο της ολοκλήρωσης του γάμου.
No comments:
Post a Comment