Ανακαίνιση των ομορφότερων αιθουσών της Αθήνας: Απόλλων & Αττικόν

Όταν ανοίγει ή ανακαινίζεται μια κινηματογραφική αίθουσα….ανοίγει η ψυχή μου! Αλήθεια σας λέω! Αισθάνομαι ένα κύμα ευφορίας όταν σκέφτομαι ότι ακόμα μια όμορφη αίθουσα θα ανοίξει τις πόρτες της στο κοινό για να προσφέρει μαγεία. Σήμερα λοιπόν, που μου ήρθε δελτίο τύπου από την κ. Λ. Τσαλάκη για την ανακαίνιση του Απόλλωνα και του Αττικόν με την ακολουθία αντίστοιχων φωτογραφιών αισθάνθηκα ανακούφιση και ικανοποίηση.
Το Αττικόν ειδικά είναι πιστεύω μια από τις ομορφότερες αίθουσες αν όχι σε ολόκληρο τον κόσμο τουλάχιστον στην Ευρώπη. Χτίστηκε το 1914 από τον διεθνώς αναγνωρισμένο αρχιτέκτονα, Αλέξανδρο Νικολούδη. Η ιστορία του Αττικόν σαν ένας χώρος που κάποτε φιλοξενούσε θέατρο είναι εμφανής στη διαμόρφωση τής αίθουσας του. Η πλατιά σκηνή, η μαρμάρινη σκάλα, ο πλούσιος διάκοσμος στο ταβάνι, ο πολυέλαιος, τα χαριτωμένα θεωρεία φανερώνουν την πολυτελή ιστορία του συγκεκριμένου κινηματογράφου. Για μένα οι θέσεις στην μπροστινή σειρά του θεωρείου του Αττικόν προσφέρουν την απόλυτη θέα στην κινηματογραφική οθόνη. Ένας φίλος δε λέει ότι ποτέ δεν ξεχνάει ποια έργα έχει δει στο Αττικόν. Με λίγα λόγια οι άνθρωποι που έχουν στην κατοχή τούς αυτή την αίθουσα έχουν καθήκον να τη σέβονται και να την κανακεύουν γιατί το Αττικόν είναι ένα από τα λίγα σύγχρονα μνημεία της Αθήνας.
Δύο χρόνια πριν, τέτοια περίπου εποχή, στις Νύχτες Πρεμιέρας είδα στο Αττικόν το Νησί του Κιμ Κι Ντουκ. Με έκπληξη και τρόμο διαπίστωσα ότι κατά τη διάρκεια τής προβολής άρχισε να βρέχει μέσα στην αίθουσα. Σκέφτηκα τότε με λύπη ότι το νερό της βροχής θα κατάστρεφε τα υπέροχα βελούδα της σκηνής. Με τη φαντασία μου είδα την αίθουσα σταδιακά να σαπίζει και να παρακμάζει. Ελπίζω και φαντάζομαι ότι δύο χρόνια μετά η ανακαίνιση χάρισε στην αίθουσα όχι μόνο νέο λούστρο αλλά και ότι έλυσε οριστικά τέτοιου είδους προβλήματα. Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες της ανανεωμένης αίθουσας χαίρομαι εις διπλούν γιατί οι ιδιοκτήτες της σεβάστηκαν το παρελθόν και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αίθουσας. Οι τοίχοι βάφτηκαν με χρώματα διακριτικά που τονίζουν όμως τις γύψινες διακοσμήσεις. Τα κόκκινα βελούδα διατηρήθηκαν. Οι καρέκλες είναι νέες, υποτίθεται πιο αναπαύτηκες (οφείλουμε να δοκιμάσουμε για να βεβαιωθούμε). Επιπλέον, πληροφορούμαι ότι στα θεωρία τοποθετήθηκαν δερμάτινες πολυθρόνες και τραπεζάκια. Ολόκληρος ο τεχνολογικός εξοπλισμός ήχου αντικαταστάθηκε με το τελευταίας τεχνολογίας μοντέλο Dolby Digital.
Αντίστοιχα ανανεώθηκε και ο Απόλλωνας. Μπορεί ο Απόλλωνας να μην είχε ποτέ την χλιδή και την ιδιαίτερη λάμψη του Αττικόν ήταν όμως πάντοτε μια εκλεκτή αίθουσα. Και σε αυτή την περίπτωση οι επεμβάσεις των ανθρώπων της Cinemax και Σκούρας Φιλμς φαίνονται να είναι ουσιαστικές και διακριτικές. Εδώ, τα χρώματα έχουν αλλάξει ριζικά. Νομίζω όμως ότι ο συνδυασμός του πράσινου με το καφέ ταιριάζει στον χώρο καλύτερα από το παλιότερο κάπως ψυχρό μπλε. Επίσης, άλλαξαν οι μοκέτες, τα καθίσματα και το σύστημα προβολής. Ευτυχώς οι πίνακες –ποπ πορτρέτα-των σταρ του Hollywood, το σήμα κατατεθέν της αίθουσας εξακολουθούν να δεσπόζουν στο χώρο.
Τέλος, ο χώρος της αναμονής διπλασιάστηκε και τα ταμεία αυξήθηκαν ώστε οι θεατές να εξυπηρετούνται πιο εύκολα και πιο γρήγορα. Οι θέσεις παραμένουν αριθμημένες και ο θεατής μπορεί να αγοράζει (και να προ-αγοράζει) το εισιτήριό του από το ταμείο, τηλεφωνικώς, ή μέσω internet. Ένα ανανεωμένο μπαρ συνοδεύει τον χώρο.
Περιμένω λοιπόν, με ανυπομονησία διπλή την έναρξη του κινηματογραφικού φεστιβάλ Αθηνών. Με τις Νύχτες Πρεμιέρας θα έχω την ευκαιρία να διαπιστώσω ιδιοις όμασι τις αλλαγές και να εξακριβώσω εάν είναι όντως τόσο θετικές όσο φαίνονται από τις φωτογραφίες και ακούγονται από το δελτίο τύπου. Ένα μόνο με ανησυχεί …. η νέα τιμή εισιτηρίου ποία θα είναι; Γιατί όπως πάμε ο κινηματογράφος σε λίγο θα είναι μια ακριβή και πολυτελής έξοδος. Ας μείνουμε ωστόσο στα ευχάριστα και στην οπωσδήποτε θετική ενέργεια της CinemaX και Σκούρας και ας ελπίσουμε για τα καλύτερα.



Σχόλιο:
Τα παράπονα μου για τη βροχή στο Αττικόν βρίσκονται στο αρχείο μου "Κριτική Κινηματογράφου μόνο στην επιφάνεια"
http://helencomments.blogspot.com/2005_10_01_archive.html